Deel 32, pagina 37:
    Hotel „Transatlantique” was niet bijzonder groot, maar zeker ook niet klein. Het zag er niet splinternieuw uit, maar ook niet bouwvallig. Het maakte niet de indruk of logeren er een fortuin per nacht zou kosten, maar van de andere kant ook weer niet die van iets in de klasse van het Leger des Heils. Kortom: als een tientallen jaren geleden gebouwd, maar nog soliede hotel waarin hier en daar de vloer wat gaat kraken, en de badkamers niet helemaal hyper-modern zijn. Heel vaak zijn dàt juist de allergezelligste hotels.

    Folder van „Hôtel Transatlantique” in Casablanca.