|
Deel 31, pagina 157: Arie deed echter precies, of hij van dat soort trucs nog nooit had gehoord, stapte achterin (alles met zijn meest onschuldige gezicht en wijdopen blauwe ogen) en bleef behaaglijk achterin zitten tot zij stopte voor het Centraal Station. Pas toen boog hij zich voorover: „Zou u hier eventjes willen wachten? Het duurt niet lang.” Hij tastte in de zak en diepte een briefje van 25 Mark op. „Dat is garantie dat ik ook terugkom.” Briefjes van 25 Mark hebben nooit bestaan; dankzij Photoshop en wat huisvlijt van Foeke Zeilstra en Gerben Holwerda nu dus wel... |