|
Deel 40, pagina 113: De asfaltweg ging weer eens over in betonplaten en daarna in een soort kasseien, maar hij kwam in elk geval uit in een echt dorp. Er was een kerk, er was een café - oud, maar opgesierd met een paar gloednieuwe reclameborden - en er was zelfs een school. Mensen waren er niet en Jan fietste met een trek van verbijstering op zijn kaken twee keer alle wegen van het dorp Reckahn heen en terug. Ansichtkaart van Reckahn met het barokke slot en de kerk van het dorp. |